Te oud?

Te oud?

Afgelopen week sprak ik een dame die al een tijdje op zoek was naar een andere baan. En het wilde maar niet lukken om uitgenodigd te worden, want ja, ze was nu eenmaal te oud. Onwillekeurig dwaalde mijn blik af naar haar cv: geboren in 1968, dus nu 47….

In mijn opinie ben je dan niet oud. Je bent zo oud als je je voelt (en als je je gedraagt). Zelfs de ene 80-jarige – wat in mijn ogen toch best oud is – is de andere 80-jarige niet. Maar oud ben je dus volgens mij nog niet als je 47 bent. Je hebt immers volgens de nieuwe wettelijke regels nog 20 werkzame jaren voor je tot je AOW. Als je na een studie bent gaan werken ben je nu zo’n beetje op de helft. En dat is een heel ander perspectief. Nietwaar? De meeste wilde haren zijn er nu wel uitgegroeid, de kinderen kunnen redelijk voor zichzelf zorgen en je hebt inmiddels ook de nodige werkervaring opgedaan. Een prima positie op de arbeidsmarkt zou je denken.

Uithangbord

Maar goed, deze dame vond dat haar leeftijd haar niet hielp. Dus wat stond er op de derde regel van haar cv? Precies: haar geboortedatum. Te roepen naar iedereen: kijk eens hoe OUD ik ben, je wilt me vast niet uitnodigen. En dat verbaast me dan altijd zo enorm. Want als je nou denkt dat je leeftijd niet meehelpt om een baan te krijgen, waarom zet je dan je geboortedatum in de derde regel van je cv? Waarom zet je je geboortedatum überhaupt op je cv? Je bent toch meer dan je leeftijd?

“Ja maar,” zei de dame in kwestie, “dan ben ik toch niet eerlijk, als ik mijn leeftijd er niet opzet?” Hoezo niet? Je liegt toch nergens over? Je legt alleen niet de nadruk op de aspecten waarvan je vermoedt dat de ander er niet direct warm voor loopt. In de reclame gebeurt eigenlijk precies hetzelfde. Daar staat met grote letters op de verpakking dat er echt vruchtensap is gebruikt, maar dat er ook bijna een halve kilo suiker of vet in iets is verwerkt, dat staat in de miniatuur kleine lettertjes. En alleen omdat het moet. Anders zou dat er ook echt niet op staan.

Belangrijke regel

Voor solliciteren en dus ook het schrijven van een cv geldt eigenlijk maar één echte regel: GIJ ZULT NIET LIEGEN. En daar ben ik het ook hartgrondig mee eens. Opleidingen verzinnen, diploma’s creëren die je eigenlijk niet hebt, allemaal redenen om je te ontslaan als ze er achter komen. Maar het niet vermelden van je leeftijd op je cv is geen liegen. Het is alleen “niet alles vertellen”. Zodat je daardoor wel de gelegenheid krijgt om te benadrukken wat wél belangrijk is voor die sollicitatie, namelijk je kennis, vaardigheden en ervaring.

En iedereen zal begrijpen dat je niet alles op je cv kunt zetten. Dat past namelijk met geen mogelijkheid op 2 A4-tjes. En als je nou heel eerlijk bent, wat vind je dan belangrijker om op die 2 A4’s te zetten: je geboortedatum of jouw kennis en expertise? Wat denk je dat meer bijdraagt aan het krijgen van een uitnodiging voor een sollicitatiegesprek?