Werk vinden doe je zelf, maar niet alleen
Gastblog door Sandra de Vries
Bijna twee jaar geleden raakte ik werkloos. Ik dacht dat het allemaal wel mee zou vallen en ik snel weer een baan zou vinden, dus erg druk maakte ik me niet. Ik kwam uit een baan die niet helemaal aansloot bij wat ik leuk vond en waar ik goed in was, heel rouwig was ik eigenlijk niet. Vol goede moed ging ik aan de gang. In het begin (terwijl ik nog werkte) werd ik ook best wel regelmatig uitgenodigd voor een gesprek, maar dat werd al snel minder. In die periode werd ik ook nog eens geopereerd en het werk zoeken stond al snel op een lager pitje, mijn gezondheid ging toch even voor.
Na een paar maanden werd het allemaal wat problematischer, ik had maar recht op een paar maanden WW, dus de bijstand kwam in beeld. Dat wilde ik koste wat kost voorkomen, maar ik wist niet hoe ik het aan moest gaan pakken. Ik stuurde brieven, belde af en toe en zocht buiten mijn eigen regio. Af en toe mocht ik op gesprek, maar dat liep iedere keer op niets uit. Ik ging breder solliciteren, om mijn kansen te vergroten, maar eigenlijk kon ik nergens echt uitleggen waarom ik die ene functie zo geweldig vond. Ik moet eerlijk toegeven dat ik ook alleen reageerde op functies die bij mijn opleiding aansloten, ik keek niet naar mijn passie.
Mijn omgeving probeerde mij te helpen, maar het was lastig. Uiteindelijk reageerde ik op een tweet, die door mijn zus was doorgestuurd. BNR wilde iemand spreken die langdurig werkloos en hoogopgeleid was. Ik werd uitgenodigd en leerde daar Aaltje Vincent kennen. Zij adviseerde om te gaan netwerken, niet alleen in mijn bestaande netwerk, maar ook daarbuiten. Ontdek waar je pretlichtjes van krijgt en ga daar mee aan de gang.
Ik ging aan de gang met mijn online netwerk. Ik paste mijn LinkedIn profiel aan, ging bloggen voor NOS op3 en werd de allereerste Werkloze des Vaderlands van Cappuccino (radio 2). Daardoor kwam ik zelfs op radio en tv, heel eng in het begin, maar ook heel erg leuk. Dat leverde me uiteindelijk een jobcoach op, die mij graag wilde helpen. Ik mocht bij Frank Berends langs komen in Utrecht en dat deed ik maar wat graag. We hebben ruim twee uur zitten praten, om erachter te komen waarom ik was, waar ik toen was, en om te kijken waar ik naartoe wilde. Daarna meteen aan de gang gegaan met mijn CV, want dat kon toch echt wel beter.
In de tussentijd was ik ook offline bezig met mijn netwerk. Onder andere met het organiseren van Werkcafé Live, een workshopmiddag voor werkzoekenden uit Rotterdam en omgeving. Dit vrijwilligerswerk sloot eigenlijk helemaal niet aan bij mijn opleiding en wat ik altijd gewild had, dat was namelijk iets betekenen voor de zorg (ik had ook vrijwilligerswerk in die branche, in de hoop daar mezelf te kunnen laten zien).
Bij Werkcafé Live leerde ik mijn huidige leidinggevende van het Werkcafé kennen. Zij vroeg mij ook wat ik wilde gaan doen. Ik zocht toen naar functies als beleidsmedewerker zorg en dat was dus ook mijn antwoord. Op de vraag waarom ik dat toch wilde, kon ik niets anders antwoorden dan dat het aansloot bij mijn opleiding, ik kon toch niets anders? Op de vraag wat ik ECHT wilde kon ik toen nog geen antwoord geven. Maar het zette me wel aan het denken. Want wat wilde ik eigenlijk? Ik wilde Werkcafé Live organiseren, maar dan betaald. Ik wilde met mensen werken, mensen helpen. Uitzoeken waar mensen blij van worden, waar hun passie ligt. En dat heb ik uiteindelijk ook hardop durven zeggen en uitgedragen door mijn vrijwilligerswerk gewoon heel erg goed te doen. Toen de functie van projectleider van het Werkcafé in Rotterdam vrij kwam, hoefde ik daarom ook niet lang na te denken toen ik gevraagd werd om deze functie te gaan vervullen. En dat was niet alleen om weer uit de bijstand te komen, maar omdat ik mocht gaan doen wat ik het allerleukste vind.
Ik heb dus nu mijn droombaan gevonden, een baan waar ik nooit eerder aan gedacht had dat ik het kon. En dat heb ik helemaal zelf gedaan. Maar niet alleen. Heel veel mensen (ik heb nog niet eens iedereen benoemd in dit verhaal) hebben mij geholpen om erachter te komen wie ik ben en wat ik te bieden heb, zij zagen dat eerder en beter dan ikzelf. Iedereen heeft iets te bieden, soms ben je alleen even kwijt wat dat is, wat je passie is. En juist dan moet je niet denken dat je er alleen wel uit kunt komen. Zoek hulp in je omgeving, in je netwerk, bij een jobcoach.
Je moet het zelf doen, maar dat hoeft echt niet alleen!